Co ma piernik, do wiatraka, czyli DTV Dziennik Telewizyjny PRL-u, czy teraz Wiadomości,  czy Fakty z tą potęgą informacyjną, jaką jest BBC. Teraz już wiem, że wszystko. Inne opakowanie, a w środku to samo. Bardziej kolorowo i z rozmachem. Cel, taki sam.

Piszę tak, chociaż niedawno zdałem sobie sprawę, że ostatnio oglądałem jakiekolwiek wiadomości w całości w tv bodaj na początku XXI wieku, jeszcze w Polsce. Zdaje się ostatni raz, gdy “padły” wieżowce World Trade Center. Potem już nigdy. Co najwyżej jakieś fragmenty. I to tylko wyłącznie już w tv angielskich. Od początku mojej emigracji do Anglii, nie mam kontaktu z polską tv. Chociaz mam jej wszystkie kanały, jakie w ogóle są albo i jeszcze będą, płatne i niepłatne. Korzystam tylko z kanałów sportowych, jeżeli już i to też dopiero od kilku lat.

Czy ja coś straciłem przez te lata? Zupełnie nie mam takiego odczucia. Wręcz przeciwnie. Obserwując obecne miotanie się publiczności karmionej telewizją na okoliczność wydarzeń, mogę co najwyżej jej współczuć. Zmianę przyzwyczajeń zrobić trudno. To jak narkotyk zdaje się. Internet zresztą też. Dobrze, że w ten Internet zacząłem wchodzić praktycznie w momencie, gdy w ogóle się pojawił. Do dzisiaj dlatego pozostało we mnie zupełnie minimalistyczne korzystanie z tej sieci, czyli praktycznie emaile i przeglądarka internetowa. Nie korzystam z żadnych innych internetowych gadżetów. Jestem szczęśliwy, gdy mogę posłuchać muzyki, czy gdzieś pojechać za miasto. Coś sobie robić samemu, po prostu. Nikt mnie nie zmusi do oglądania “wyczynów” wszelkiej maści polityków. Jeżeli okaże się, że coś mam wiedzieć, gdyż właśnie ci politycy to wprowadzili i tak się tego dowiem, wcześniej, czy później. Dzisiaj zresztą korzystając z Internetu właśnie, można zza swojego biurka sprawdzić i dowiedzieć prawie wszystkiego, co należałoby wiedzieć, gdy coś zamierzamy przedsięwziąć. Co wolno, a czego nie wolno. Gdyż tak już pozostanie, to, co zaczęło się dwa lata temu. Zaczęto “z grubej rury” paraliżując praktycznie całe nasze życie, by teraz tak zacząć dawkować kroplówką "ułatwienia" naszego życia.

Tak mniej więcej pójdzie to pewno w tym kierunku, co już nam obwieszczono. Czyli na przykład wprowadzenie przez Unię Europejską opłaty za wjazd na jej terytorium, czy zapowiedź władz Holandii wprowadzenia podatku od przejechanych kilometrów samochodem prywatnym, gdzieś od 2030. A to przecież dopiero początek naszego nowego życia, które władze wszelkiej maści w  świecie nam szykują, by żyło nam się szczęśliwie, dostatnio i bezpiecznie. W międzyczasie “biją się ci władcy po twarzy” stwarzając pozory walki o coś, jak to ma miejsce nie tylko w Polsce przecież. Gdzie dwa fronty tej samej bandy pod różnym szyldem obrzucają się błotem, ku radości publiki oglądającej ich wyczyny nie tylko już nawet w wiadomościach tv, ale coraz częstszych mityngach partyjnych.

Ciekawe, czy w przyszłości jeszcze ostaną się jakieś koncerty i inne wydarzenia kulturalne. I tak “schodzą” na psy, psute przez te władze pod każdą już szerokością geograficzną. Na razie tego wszak jeszcze nie widać. Polska, jako ten Kopciuszek w branży właśnie jest na etapie przyspieszonej konsumpcji wszelkiej kultury zachodniej. I jakże aprobowanej przez Polaków. Wreszcie czują się dowartościowani. I mogą Anglikowi, Francuzowi, czy innemu NIemcowi powiedzieć w twarz, a co, w Polsce koncertują już wszyscy ci, co u was. Tak  właśnie przecież jest. Chociaż nie śledzę tego. Nie moje zabawki.

Nie jesteśmy już w stanie tego zatrzymać. Polska wkroczyła szybkim krokiem w orbitę świata zachodniego i już. Alternatywy nie ma i nie będzie.

Ja pozostanę pewno tam, gdzie jestem. Czyli w oryginale tego wzorca tej kultury rodem właśnie z Anglii i jej córki USA. Zobaczymy za jakiś czas, co z kultury polskiej zostanie. Tej kultury, tak przesiąkniętej przecież wiarą katolicką. Nawet, jak jeden z drugim twórca odżegnywał się od niej. Kultura ludowa, nigdy.

Czy ktoś się zastanowił nad tym, że w Anglii nie ma zupełnie kultury ludowej? A właśnie. Anglia to pustynia kultury ludowej pod każdym względem. Ostatnia była przed podbojem Anglo-Saxonów przez Normanów/Wikingów. To tysiąc lat temu. Jedynie w Walii, czy w Szkocji, pozostała tradycja songów. I to jest kultura pogańska, gdyż jeszcze celtycka. Z czego się potem w USA narodziła country music. Jedyna prawdziwa muzyka w tym anglojęzycznym świecie. Ok, niech będzie, że i jazz. Reszta jest beznadzieją. Czasami jedynie, jak wszędzie, znajdą się perełki. A w Anglii nawet tego nie mają, nawet, jak mają Elgara, taki kompozytor, ikona.

Miejmy to w  świadomości. Nawet się możemy nie zorientować, jak polska kultura, zostanie zaorana do gruntu, łącznie właśnie z kulturą ludową. Pilnujmy tego. I naszego Kościoła Katolickiego.

Vienna Philharmonic – Barber: Adagio for Strings, Op.11 (Summer Night Concert 2019)

 

---

tagi: kultura jezyka angielskiego 

	cbrengland
	6 lipca 2022 02:41

12     1038    3 zaloguj sie by polubić