Nie potrzeba do tego naszego kolegi psychiatry, obecnego w tym miejscu, by pamiętać o tej mądrości życiowej, którą napisałem w tytule. Skąd się wzięła, nie mam pojęcia. Pewno są tacy, co to wiedzą. Mnie wystarczy to, że wiem, że takie powiedzenie funkcjonuje w naszej przestrzeni życiowej. I dobrze o tym pamiętać właśnie.

Dlaczego akurat o tym? A dlaczego nie? Być może jeden z drugim puknie się w czoło, z jakim to ja problemem się mierzę. Ich to nie dotyczy. Wszak rozum mają włączony stałe i bez przerwy. Ile się przecież dzieje wokół. Jest się czym zająć, tzn zająć rozum właśnie. Analizować, prognozować, dyskutować, a co też jeden, czy drugi wielki tego świata zamierza uczynić, a czy w ogóle ten świat jutro będzie jeszcze istniał. Może tak trzeba. Wtedy ten rozum właśnie nie śpi jednak.

Mam tak, że mnie to przestało interesować. Nie żeby w ogóle. W końcu dobrze wiedzieć, gdzie się żyje. Ale w PRL też się żyło, a polityką człowiek się nie zajmował, bo po co. Śledzil lepiej lub gorzej, co też działo się w wolnym świecie Zachodu :-) i w innych krajach świata i tyle. Kto chciał, zajmował się historią, nie tylko polityki. A poza tym żyło się życiem, po prostu. Dzisiaj porobiło się tak, że polityką żyje się wszędzie, gdzie człowiek tylko się nie obróci. Dba o to Unia Europejska i europejscy politykierzy, poza tylko jednostkami, które tymi politykami naprawdę są. 

Zostałem z boku tego całego współczesnego świata i zobaczyłem pustkę. Oczywiście, nie taką zupełną. To czego doświadczyłem przez ostatnie killanascie lat, przepełniło ten mój rozum, że dalej tak być nie mogło. Albo ja albo wydarzenia, po prostu. Łączyć jedno z drugim nie sposób było dalej robić. Jak długo potrwa ten mój powrót do normalności, ano się zobaczy. Jeżeli w ogóle to nastąpi jednak. Wszak pojawi się jakiś nowy Covid i się zacznie ponownie. W każdej chwili tak być może.

Zawsze szukałem pewnej równowagi w życiu. Nie swiętego spokoju, jak powiadają. On tylko bywa od czasu do czasu. Gdy wyłączymy się z naszego codziennego życia będąc w tych cichych i ustronnych miejscach, czy to w lesie, nad morzem, czy w górach. To jest potrzebne do życia, jak tlen. Kto o tym zapomina, daje zajęcie naszemu koledze psychiatrze, czy innemu terapeucie. A jak się już w ich rękach znajdzie, to w zasadzie tam zostaje. Nie trzeba tak.

Właściwy balans w życiu, to jak właściwy balans ciała, nie tylko jadąc na rowerze. O tym wiemy, nawet się nad tym nie zastanawiając. Chyba, że dotrze to do nas dopiero wtedy, jak spadniemy z tego roweru, gdy ten balans jazdy na nim zignorujemy. Tak samo mamy problem, gdy po prostu “czołgamy” się wręcz ze zmęczenia już ale nie, musimy to czy tamto zrobić, dokończyć, czy gdzieś tym autem pojechać, gdyż musimy. A potem …

Ok, kierowcy wiedzą o czym piszę. Ja raz w życiu miałem tę sytuację na autostradzie w Niemczech, nad ranem. To najgorszy właśnie czas. Nie wolno jechać całą noc bez przerwy do rana. Musi być oddzielenie nocy od dnia. Nawet niedługa przerwa na krótki sen. Ale być musi. Inaczej może się zdarzyć właśnie to, o czym wspomniałem. To ułamek sekundy, gdy za kierownicą po prostu się zasypia. Dobrze, jak się po tym ułamku sekundy ockniemy. Na szczęście tak miałem.

Chociaż było to już lata temu, pamiętam to do dzisiaj. I gdy nie raz potem jechałem te setki mil po tutejszych autostradach, czy Europy, zawsze już kontrolowałem czas jazdy i robiłem przerwy, nawet, jak czułem, że robić ich nie potrzebuję. Nie. One są konieczne bezdyskusyjnie. Mam też od zawsze prawie zegarek elektroniczny, gdzie jak wiemy, jest wbudowany stoper. Korzystam z niego często w pracy. Ale też właśnie w czasiej jazdy samochodem na długich dystansach.

Takimi sprawami między innymi dzisiaj żyję. Inaczej. I rozum czasem właśnie zaczyna spać :-) Ale nie dam się. Będąc w takich okolicznościach przyrody i to dosłownie, jak na obrazku poniżej, musi się dać.

______

	cbrengland
	11 kwietnia 2025 18:50