Nadzieją pozostanie prawosławie

nie rozumiem

Polecam Panu jakąś wspólnotę. Dużo modlitwy mało rozmyślań i samotności. Proszę nie być sam.

Sam, ale nie samotny, to dobre, sprawdzone rozwiązanie. 

Nadzieją pozostaje prawosławie - ciekawe, co by na to powiedział św Andrzej Bobola? 

Nie dopisałem znaku zapytania.

Ale jego przedstawiciele muszą najpierw porzucić schizmę.

Prawosławie ma różne oblicza (ryty), nie tylko mongolsko-kozackie.

Chyba rozumiem o czym Pan pisze, miałem podobne kiedyś odczucia.

Niemniej czytając o kościołach wschodnich [ asyryjskich, monofizyckich, prawosławnych] – rytu mongolsko-kozackiego nie identyfikuję.

Kozactwo jawi się jako obrońcy ortodoksji – ale tam głębiej jest niezatarty ślad starowierstwa. Szereg elit kozackich ma w rodzinach wpływ starowierców oraz tradycji zaporoskich [a właściwie mutacji tradycji szlacheckich] – do tego dochodzi miejsce i rola dozoru na szlakach handlowych – i stąd mamy tą formacje społeczną, kulturowa, wojskową - kozactwa.

Mongolia i Azja Środkową ma tradycje nestoriańskie – czy wpłynęły na cerkiew ruską bo chyba bardziej cerkiew wołoska i grecka.

Jeżeli już chcemy być precyzyjni to cerkiew moskiewska mamy ryt pruski wprowadzony przez Świątobliwy Synod Rządzący .

Co do cerkwi greckiej - Fanar nawet porównując z obecnym Rzymem - cnotą nie grzeszy. To jak tanio dał się przekupić Bartłomiej I przez Kijów – to tylko mały wycinek problemów wewnętrznych kościołów wschodnich.

Dziś główny problemem tych kościołów wschodnich to fizyczne przetrwanie – tak wiernych jak i struktur.

Mimo niechęci i urazów Patriarchatu Zachodnia i reszty Patriarchatów – to stały od stuleci upadek Rzymu dał efekt uboczny fizycznego niszczenia np. kościoła asyryjskiego oraz cerkwi.

To są dwa płuca jak jedno jest zajęte wirusem modernizmu drugie też ma problem z chorobami współistniejącymi.

W dobie burz dziejowych ukrycie się odosobnionych skitach też nie jest bezpiecznym schronieniem, przerabiali to starowiercy na Syberii.

A gdy idziemy śmiało w bój z otwartym czołem i mimo hordy wrogów bronimy terenu – własne szeregi hierarchów potrafią nas oskarżyć o sekciarstwo [co tam jest teraz modne nowy pelagianizm]

Skąd wiadomo, że jesteśmy w właściwej gwardii bez elit jasno/spójnie artykułujących dla wytrwałych cele i działania? Wspólne bujanie się jako wyższe ofiary w jakimś pseudo elitarnym stronnictwie, powtarzanie słowa miłość, które nie wiadomo co znaczy i którego nie da się wytłumaczyć, wpadanie w panikę jak słabolcy, demonizowanie/straszenie bezrozumne/bez wyczucia, wyglądanie na zalęknionego, kokietowanie współbraci, czekanie w singlowskim bezruchu na pomoc Matki Bożej to dużo za mało.

Święty Maksymilian Maria Kolbe, zrobił na ostatniej prostej Tu np. taki numer: czystą gramatycznie, wyraźną i głośną niemczyzną, która zapewne sparaliżowała całość słabolców z też kapo, gdy był straszliwie zmęczony - załatwił sprawę z dużym wyczuciem, bo mu bardzo zależało na załatwieniu - uratowaniu ojca rodziny. A wraz z nim wielu innych ojców. Po tym każdy kto miał, patrzył się w właściwą stronę.

W swojej ostatniej książce ,"Ostatnie wołanie Maryi",pisze dobitniej.

Tak się tylko złożyło, że ks.Piotr Glas mieszka w UK. On mówi do nas wszystkich.

Ks.Piotra Glasa spotkałem w sieci już dawno, jeszcze jak był egzorcystą To był też czas moich spotkań z ks.prof.Tadeuszem Guzem. Dzisiaj zbieram plony tych spotkań z tymi księżmi. Wszystkich dookoła denerwuję moim spokojem, nawet, jak "krzyczę". To wybitni księża, nawet profesorowie ☺

No cóż, nie wiem co powiedzieć. Życzę panu, czy może lepiej, tobie, bo przypomnę może, że np. Toyah, to mój o rok młodszy kolega z ławy szkolnej, tego, co mam. Może kiedyś ujawnię, a może nie, bo po co. Powiem może tylko, że moje nowe zdjęcie obok mego nicka, to tylko fragment zdjęcia, które zrobiliśmy sobie wspólnie w dzień Nowego Roku w Szkocji ale dlaczego mam ujawniać swoją rodzinę?

Powiem tak. Przecież wszyscy jesteśmy tak bardzo samotni, nawet będąc wśród ludzi i nawet tych, którzy nas kochają, czyż  nie? W tym naszym ziemskim życiu. Bo w wieczności jesteśmy i będziemy z Nim. Jak zasłużymy i jak w to wierzymy.