Czy piszę w tytule głupstwa?

Jak się komuś tak wydaje, niech dalej nie czyta, szkoda czasu, naprawdę. To albo się czuje lub poczuje szybko albo nie. I koniec.

To takie samosprawdzenie się, gdzie się jest i gdzie się chce być, nawet, jak realizacja będzie nigdy, co przecież jest nieprawdą, bo tak może właśnie jest.

Bo powrót polskiego króla, a dlaczego nie?

Mieszkam od tylu już lat w kraju monarchii konstytucyjnej. Da się, więc niech nikt nie mówi, że nie. Tylko ta ciemnej mocy polityka, a powiedzmy wprost, polityka wyrosła na gruncie rewolucji protestanckiej XVI wieku, vide, polityki skierowanej przeciwko Kościołowi Katolickiemu, jako instytucji, w pierwszym okresie, by kontynuować to dzieło zniszczenia ale też, by zniszczyć czlowieka, jego wolność, własność, jego ja, spowodowała taki układ sił w Europie i świecie, jaki mamy dzisiaj. Taki, że monarchie konstytucyjne to są ale w krajach, gdzie nie ma Kościoła Katolickiego jako religii uznawanej za główną, Wielka Brytania, Dania, Szwecja, Norwegia, czyli piękny pejzaż krajów skąd przyszli podbić Europę i świat Wikingowie i kraj, który stał się ich pierwszą kolonią w roku 1066

Hiszpania to chlubny wyjątek i jednak sukces, bo restytuowala się monarchia katolicka. Co się teraz odbywa na organizmie tego kraju, to inna historia. Ale Hiszpanie mają o co walczyć, bo o utrzymanie tej monarchii, a nie o jej wprowadzenie, jak w Polsce.

Gadamy i gadamy, piszemy, krytykujemy, a na dobra sprawę, Grzegorz Braun pokazał, że można. Ze można wyjść otwarcie z przekazem, który mówi, jak jest i jak może być, jak być powinno.

Od wielu już lat tworzy i jest. To przecież twórca filmowy w znakomity sposób pokazujący realia współczesnego świata i skąd to się wzięło. I jest obecny w mediach. Spotykał się z Polakami w kraju i za granicą, jakże często, mówiąc o naszej historii, prawdziwej historii ale też słuchając i będąc bardzo wrażliwym na to, co mówią do niego słuchacze.

Grzegorz Braun stworzyl Grzegorza Brauna.

Postać już rozpoznawalną przez chyba wszystkich Polaków, nieważne, czy na tak, czy na nie, czy po prostu kojarzą człowieka, że taki jest. To ogromny kapitał.

I okazało się, że być może praca twórcza Grzegorza Brauna, stawanie się osobą publiczną, to było szukanie drogi do realnej polityki w której obecnie się znalazl. Czy tak było, czy tak wyszło, nie ma jednak znaczenia.

Dzisiaj Grzegorz Braun to już instytucja. I uważam, że to nasz człowiek w polityce w tym świecie i już.

Tak jak w polityce, musi się z czasem zacząć wygładzanie wypowiedzi i działań w imię kompromisów. I z Grzegorzem Braunem pewno nie będzie inaczej. Bo na pewno zdaje sobie doskonale sprawę z tego, że wiele można ugrać będąc czynnym w polityce ale też wiele albo wszystko można stracić. Najważniejszym, to być uczciwym wobec siebie i tych, którzy są razem z nim.

A ja właśnie chcę być z Grzegorzem Braunem. Bo to budowanie przyszłości. Działanie. Tworzenie. I to nieważne, że to już nie dla mnie. A może właśnie dlatego.

Tak sobie myślę, że może udało by się skończyć z tym socjalizmem raz na zawsze, zwłaszcza na początek w głowach. Spróbować jakoś się jednak dogadać i wzajemnie przestać się unikać. Jedziemy w tym samym kierunku przecież i ok, w różnych pojazdach ale cel mamy taki sam.

Nie traćmy go z oczu, a będziemy jechać razem wierząc, że dojedziemy do niego.

Powiem wprost, jak z tym protestantyzmem, który zawładnąl światem. W tych nadchodzących wyborach prezydenckich 2020, a przecież będą i następne i następne i parlamentarne też, dlaczego mamy nie brać udziału również my. Wszelkie meetingi, konwencje, spoty reklamowe, to znakomite okazje na sprzedaż i to przecież wydawnictw, które są również Grzegorza Brauna, bo są, bo nie ma trzeciej historii, jest tylko ta obecna i ta, którą Gabriel Maciejewski razem z Grzegorzem Braunem zaczęli nam opowiadać.

Przesiedli sie obaj do innych pojazdow. Ale jak już pisałem. Droga jest tylko jedna i cel ten sam.

- - -

Ta kampania wyborcza do Sejmu już się zakończyła. Nie śledzilem jej, bo też i nie było co.

Jak wiadomo, jedyne co mi z niej pozostało, to spojrzenie w stronę Grzegorza Brauna i zastanowienie się, po Aco w ogóle w tej polityce zaczął być.

Wiele o nim i o tej Konfederacji dowiedzieć się nie było sposób, by nie powiedzieć, że w głównych portalach internetowych, a tylko stamtąd czerpię wiedzę o Polsce, nie było jej wcale.

Patrząc na sondaże, było zupełnie nieźle bo 7% poparcia ale ostatnio jednak spadło mocno i prog 5% Grzegorz Braun nie przekroczy i w tym Sejmie się nie znajdzie. Ale oglądaliśmy w polskich wyborach już tyle razy czary nad urną, że trzeba poczekać na wyniki oficjalne, więc jeszcze różnie może być. W każdym razie panu Grzegorzowi kibicuję z całego serca, by w tym nowym Sejmie się znalazł. A to przecież i tak dopiero początek, jak napisałem powyżej.

Zorganizowanie ugrupowania prawicowego z prawdziwego zdarzenia uważam praktycznie za niewykonalne dzisiaj i w bliskiej przyszłości. Za dużo pseudo-prawicowcow, pseudo-katolików, by też powiedzieć wprost, pseudo-Polaków, nawet jak gadają po polsku i nawet, gdy naprawdę trudno im znaleźć w rodowodzie, że Polakami nie są ale mają Polskę i Polaków w pogardzie, wystarczy.

Ale prezydenta, który Polskę, Polskość i Polaków ma we krwi i w swoim czynie, mieć możemy i to nawet nie w perspektywie nie wiadomo jakiej ale kikudziesięcioletniej, jak najbardziej.

Gdy spojrzymy na sondaże wyborcze jest jeszcze możliwym wybierać prawicową opcję polityczną, zarówno do Sejmu i w wyborach prezydenckich. PiS i teraz Konfederacja, potem może coś innego, to nie 50% ale razem z jakimś procentem niezdecydowanych teraz, jednak jeszcze tak.

Ktoś powie, jaki to PiS może być prawicowy, skoro jest tak socjalistyczny? Ale jaka partia nie jest socjalistyczna dzisiaj? Brakuje jednak właśnie partii, która zagospodarowywała takich, jak ja, na przykład. A uważam, że jest nas sporo. Partii, która byłaby mocno osadzona w tym, co właśnie reprezentuje Grzegorz Braun ale nie obrażala by się na system, w którym przecież przyszło by jej działać, bo innego nie ma ale kto mówi, że być nie może.

I możliwe, że wyrażam sie niezbyt jasno ale mam nadzieję, że nie aż tak bardzo. Po prostu najwyższy czas, przynajmniej na poczatek, wrócić do tego, by w debacie politycznej zaczęła być walka na argumenty, a nie gra do jednej bramki, z czym mamy obecnie do czynienia, bo lewactwo rozlało sie już wszędzie i niestety odkrywa swe karty nawet w Kościele Katolickim, czy to świadomie, czy z głupoty.

Nie ma zresztą alternatywy. Codziennie bez mała dowiadujemy się nie tylko w Polsce, jak lewacki smok podnosi swój łeb w swej pysze i bezwzględności.

Jak może być już wszędzie, doświadczam, będąc na tej wyspie. Takie imprezy pseudo-katolickie, o jakiej ostatnio słyszeliśmy organizowanej w Szczawnicy, to już jest prawie protestantyzm albo nawet po prostu właśnie protestantyzm, własny kościół w kościele, jakich dziesiątki tysięcy denominacji protestanckich mamy w świecie.

Taki świat jest już u naszych polskich drzwi. I to nie jest świat dobra, jaki był do czasu Rewolucji Protestanckiej, która wcale przecież się nie skończyła. Wręcz przeciwnie. Zaczyna pokazywać już swe właściwe antyludzkie oblicze. Bo taką była od początku.

I dlatego uważam, że tacy bezkompromisowi ludzie, jak Grzegorz Braun są naszą, być może ostatnią nadzieją na prawdziwy polski dom w Chrześcijańskiej Europie.

Kent, Anglia, 9 września 2019

---

tagi: polska polityka 

	cbrengland
	11 października 2019 22:42

35     2654    2 zaloguj sie by polubić