Jeżdżąc do Londynu, a co jakiś czas w niedzielę tam jestem, w polskim kościele na Devonia Road, prawie obok autostrady jest to miejsce, które jest na obrazkach powyżej.

Na pozór nic szczególnego. Ot, wielce urokliwie, jak w wielu tutaj miejscach, obok mnie w Kencie, zwanym Garden of England, czyli Ogrodem Anglii. Dużo zieleni i pól uprawnych, także teren jest pagórkowaty. Takie wiejskie to hrabstwo jest. Nie przeszkadza mi to. Powiedziałbym nawet, że chwała Bogu, że tak jest. Nie widzę Anglii z jej polityką. Ale taką właśnie. A wiejski smród, lubię, czuje się go i tutaj i w Polsce, czy w Niemczech, czy gdziekolwiek indziej. W tym momencie zatraca się poczucie miejsca.

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,

Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;

Znamy, pamiętamy, Pan Tadeusz, Adama MIckiewicza.

Tak, to nie to samo. Być nie może. Chadzając angielskimi ścieżkami teraz, czuję tamte klimaty ale gdzie nigdy nie byłem. Byłem najdalej w Sejnach. A to prawie, jak tam, na Litwie. Czy na Mazurach, gdzie żeglowałem. Wtedy na takim małym jachcie Orionie, potem większym, Nashu. Ale tego Oriona bardzo lubiłem. W ogóle lubię małe rzeczy. Tak ponoć mają wysocy mężczyźni. Lepiej się czuję na przykład zdecydowanie w małym samochodzie, niż w dużym. Dzisiaj tych Orionów pewno już nie ma na Jeziorach Mazurskich. Nie wiem. Lata całe tam nie byłem, prawie trzydzieści. Może jednak jeszcze kiedyś tam pojadę. Nie wiem tylko, czy aby nie zburzę swoich wspomnień. Wszędzie dzisiaj komercja i pieniądz. I te wypasione jachty. Na Mazurach pewno też tak już jest.

To miejsce powyżej, to jednak nie jest takie zwyczajne. To miejsce rzymskiej willi. Tej, w której odkryto najstarsze w ogóle malowidła przedstawiające apostołów, biskupów, czy księży. Była też w tej willi najstarsza domowa kaplica chrzecijańska, jaką odkryto do tej pory. A było to w wiekach Cesarstwa Rzymskiego, gdy kościoły Chrześcijan dopiero zaczynały być kościołami. Miejscami kultu. To wiek III, może IV naszej ery.

Na pierwszym zdjęciu z prawej strony ta willa jest, tzn to, co z niej zostało. A dokładnie, to co widać, to budynek zbudowany nad wykopaliskiem. Nie byłem tam jeszcze. I jakoś mnie nie ciągnie. Dlaczego? To co najważniejsze z tej willi, jest w British Museum, czyli w tym Global Museum. Pozbierane zewsząd ze świata to, co było do zabrania. Coś jest pokazane. A coś jest zamknięte w magazynach. Co? Może nigdy się nie dowiemy. By zobaczyć te malowidła, właśnie pojechałem do tego muzeum i tylko. Pisałem kiedyś o tym i pokazywałem. Nie chciałbym się tam znaleźć ponownie. Tak straszne to jest miejsce. Ale ostatnio jednak, coraz bardziej odczuwam potrzebę, by znowu pobyć z tym świadectwem Chrześcijaństwa z czasów rzymskich. Jak też, z tym, co pozostawili po sobie Anglo-Saxoni, chrześcijańscy Anglo-Saxoni. A w tym muzeum jest to wystawione. W skali mini ale jest.

Wystarczy mi więc okolica, gdzie ta willa jest położona. I to, jak bardzo tam można odczuć, obecność Rzymian, którzy przecież nad tą rzeczką musieli bywać. I pewno też mieli jakiś most na niej postawiony. Pomimo, że to nie sanktuarium, czy kościół, chociaż kiedyś właśnie był tam, tak się tam czuję. Można poczuć siłę pierwszych Chrześcijan, którzy, przecież mimo już wtedy, ich prześladowań, stworzyli tę domową kaplicę. I w niej się modlili.

Od zawsze byłem zafascynowany początkami Chrześcijaństwa. Dlatego, od początku mojego pobytu tutaj na tej wyspie, szukałem ich śladów. Okazały się być, można powiedzieć, że prawie za rogiem mego domu.

Nie straszne mi zawirowania obecnej doby, gdy Katolicy zaczynają być "stawiani w kącie". Kiedyś było inaczej. Prościej. Ale jakże żarliwie. I nie było dla tych pierwszych Chrześcijan dylematu, co wybrać, gdy przyszło wybierać pomiędzy Wiarą, a życiem doczesnym.

Dla mnie to miejsce, tutaj obok mnie, właśnie daje taką siłę.

____

Historia rzymskiej willi w Lullingstone

 

---

tagi: chrzesciajnie cesarstwo rzymskie 

	cbrengland
	11 września 2021 19:10

18     1050    5 zaloguj sie by polubić