Słusznie uważam Michał Radoryski zaczął pisać książki nie faktograficzne ale ku pokrzepieniu serc, czy po prostu, by wreszcie było normalnie, nawet, jak to jest fikcją to, o czym pisze. A co nie jest fikcją? Można by się zapytać, prawda? Prawda. A jest tylko jedna prawda. Jeżeli ktoś w nią wierzy, to jest szczęśliwy.

A jeżeli ktoś ma inne prawdy wokół siebie? To ma ten jeden i drugi tatuaż, tudzież inne żelazo w nosie, w wargach, czy w oczodołach. Tak się nosi obecnie i to jest trendy. Nie tylko w tym państwie, gdzie mieszkam. W Polsce nie jest inaczej coraz bardziej pewno też. Skoro demokracja w Polsce ma być europejska, to też kultura i bycie w ogóle ma być europejskie. I tak się przecież dzieje. Nawet, jak ten PiS uważa inaczej. A i tak robi, co mu każą w tej Europie. Wróci stare, to nie tylko będzie kontynuowana europeizacja Polski ale wtedy będzie się nawet o tym mówiło głośno, jak to już było za Tuska.

Na marginesie, nie przekreślał bym faceta. Był przeznaczony do wykonywania funkcji prezydenta Polski, to w końcu nim zostanie. Nawet w następnych wyborach. Nie ma innej kandydatury po tamtej stronie mocy. A te parę procent, których teraz zabrakło temu obecnemu mężowi Marysi (żona kandydata na prezydenta) z tamtej strony właśnie, to już dzisiaj jest odrobione. Kandydat Tusk, będzie w bardzo słusznym wieku, nawet takim, jak obecny prezydent podpory światowego imperium. A nawet, gdyby jednak moce demokracji nie pozwoliły Trumpowi na reelekcję, jego konkurent do tego stołka jest w jeszcze bardziej słusznym wieku. Tak ogólnie, można zauważyć, że to sami “młodzi” powoli zostają w tej polityce. Tak bardzo nie za bardzo nie ma ich kim zastąpić. Przecież nie może  być tak od razu, że prezydentami i premierami będą już tylko typki typu Macron, czy inny Trudeau z Kanady, czy pomniejsze “płazy” już zainstalowane w Hiszpanii, Holandii, czy we Włoszech itd.

A przecież miało być zupełnie o czymś innym, o plaży, dziewczynach i muzyce.

I proszę. Nie da się. Tak “zgwałcono” nam mózg, że polityka jest na pierwszym miejscu. Nie tylko w Polsce. U mnie jest tak samo. Chociaż tubylczej społeczności wydaje się, że to dla ich dobra jest. Dzisiaj oglądano z wypiekami na twarzy w godzinach przedpołudniowych, wszędzie tam, gdzie się dało, a u mnie w biurze, się dało, wystąpienie Prime Ministra Zjednoczonego Królestwa Brytyjskiego, gdy ogłaszał w parlamencie obostrzenia dotyczące codziennego życia na następne 6 miesięcy i kary, za ich łamanie. Wirus szaleje. Druga jego fala. Czyli do wiosny. Potem będzie trzecia fala.

Nie, nie będzie. Tak już zostanie, by chronić zdrowie ludności i zmianę klimatu na Ziemi. Nie ma już innej drogi. A dla mnie dzisiaj noszenie maseczki, czy jej posiadanie w kieszeni już stało się tak normalnym, jak pamiętanie o tym, by mieć ze sobą klucze do mieszkania i samochodu. A jeszcze nie tak dawno prawie że uciekłem nawet z kościoła, gdy kazano mi ją założyć. To się nazywa skuteczny “trening”, jaki władza, dzisiaj już przecież każda, gdziekolwiek, zaserwowała publiczności. No cóż, psa można wytresować, nie myśli. Ale człowiek ma wolną wolę. Zdaje się, że miał.

Piękna pogoda tej wczesnej jesieni powoduje moje częstsze niż zazwyczaj przesiadywanie w ogrodzie. A że kupiłem sobie taki mały gadżet głośnikowy na Bluetooth – dla niewtajemniczonych podpowiem, że ten Bluetooth ma nawet każdy telefon komórkowy i pozwala on na podłączenie innych urządzeń bezprzewodowo, czyli bez kabla – to też słucham sobie w tym ogrodzie naprawdę w nieprawdopodobnej jakości dźwięku z tak małego i taniego stosunkowo przecież urządzenia tej muzyki, którą mam właśnie w moim telefonie komórkowym. Na marginesie powiem, że kiedyś tylko firma Bose (i do dzisiaj jest w tym mistrzem) produkowała i sprzedawała ale niestety za niemałe pieniądze, takie głośniki. Dzisiaj już na rynku jest tego bez liku i taniej.

Oczywiscie mam w tym telefonie parę symfonii Beethovena, mam Bacha, Chopina i Mozarta, czyli tych, którzy tę muzykę wznieśli na niedościgłe szczyty. Ale oczywiście nie można słuchać tych muzycznych gigantów, gdy gorąco jest i nastrój ogrodowo-relaksacyjny. Mam w telefonie do dyspozycji prawie wszystko, co lubię, na różne okazje. Jest więc Chris Rea i Rod Stewart, jest Astrud Gilberto i Charles Aznavour, jest Glenn Miller Orchestra i inni wokaliści jazzowi, jest Country Music i są Leszek Długosz i Breakout …

Właśnie, Tadeusz Nalepa i jego zespół. Ok, słyszę ten śmiech na sali. Proszę bardzo. Śmiech to zdrowie, powiadają. Ja, ku memu jednak trochę zaskoczeniu, po latach i w tym teraz miejscu, dalej jestem ze swoimi fascynacjami muzycznymi z lat młodzieńczych i trochę po. Okazuje się, że prawdziwy artysta, jak ostatnio powiedziałem, artysta-rzemieślnik, czyli mistrz w swoim fachu, obroni się zawsze. Takim był Tadeusz Nalepa w tym rodzaju muzyki. Aż wierzyć się nie chce, jak świeże to utwory dzisiaj. I można się po raz drugi zaśmiać nad tekstami Bogdana Loebla, który zdominował teksty zespołu Breakout na płytach “Blues” – płyta ikona w krajach ówczesnych socjalistycznych, na Węgrzech i nie tylko i jakże słusznie – “Karate”, czy “Kamienie”. Teraz po latach te nagrania jawią się chropawe i aż by się chciało je “wyprostować” współczesną techniką, co przecież jest możliwym ale gdy przestanie się o tym myśleć, słucha się ich i już.

Te płyty, to moja młodość taka najważniejsza, bowiem czasów licealnych i pierwszych lat studiów w Krakowie. Czas tzw wakacyjnych obozów młodzieżowych, czyli takich kolonii dla młodzieży, na które co roku jeździłem nad Bałtyk. Bywało, że i w góry też w te same wakacje. Wcześniej oczywiście w te same miejsca, jeździłem na kolonie letnie przez całą podstawówkę.

Dźwirzyno, koło Kołobrzegu, to było to miejsce, gdzie przez kilkanaście lat w czasie wakacji letnich przebywałem kilka tygodni. W któreś wakacje pojechaliśmy do Kołobrzegu na koncert zespołu Breakout, o którym coś tam wiedziałem ale bardziej wtedy jeszcze, jako Blackout i kojarzyłem przede wszystkim z piosenką “Anna”, nieśmiertelną przytulanką, w czasie tych kolonijnych i obozowych potańcówek, gdy ta wymarzona wtedy dziewczyna była tuż, tuż :-)

Wtedy na tym koncercie otworzył się przede mną świat Tadeusza Nalepy. Do dzisiaj też pamiętam, gdy po koncercie, był po południu, pieszo wracaliśmy do Dźwirzyna plażą i gdy jeszcze w Kołobrzegu, szliśmy za Tadeuszem Nalepą i Mirą Kubasińską, jego żoną wtedy i resztą zespołu, wracających do hotelu po koncercie. Oni wtedy już bywali w świecie, czyli na Zachodzie, czyli w Holandii m.in., wiedziałem o tym. To chyba wtedy coś we mnie przeskoczyło i powiedziało mi, ty też tak możesz.

Ciekawe, gdzie byłbym teraz, gdyby nie ten koncert w Kołobrzegu i Tadeusz Nalepa i jego muzyka.

 

Blackout​​​​​

https://www.youtube.com/watch?v=RCL4bPieQp8&feature=youtu.be

Breakout – “Blues”​​​

​​​​https://www.youtube.com/watch?v=lWXSUuosxtk&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=9r1iAaCJ2R8&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=IJWT68OumVs&feature=youtu.be

Breakout – “Karate”

https://www.youtube.com/watch?v=-gcUrOhORiA&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=UscnXi8mz_U&feature=youtu.be

Breakout – “Kamienie”

https://www.youtube.com/watch?v=6DiYSeMi1yY&feature=youtu.be

 

---

tagi: muzyka 

	cbrengland
	23 września 2020 05:50

13     2498    2 zaloguj sie by polubić