Gdy przyjechałem do Kentu z Manchesteru, gdzie zaczęła się moja angielska epopeja, tak, jak tam, zacząłem się zaraz rozglądać po okolicy.

W Manchesterze odkryłem pasmo wzgórz Peak District, które było moim azylem w tym pierwszym okresie mojego bycia za granicą w nowej roli, bo emigranta, bo tak sobie to zaplanowałem. I było różnie, nawet zupełnie katastrofalnie w pewnym momencie. Bo zostałem bez pracy i praktycznie bez pieniędzy w jednak obcym mi wówczas kraju, z którym już wtedy nie za bardzo chciałem się utożsamiać, teraz już wiem dlaczego.

A też dlatego, że nie byłem przygotowany na takie niespodzianki. Pracę w Manchesterze załatwiłem sobie telefonicznie i online w Polsce i pewnego czerwcowego dnia wsiadłem w samolot w Krakowie i poleciałem do Manchesteru, by następnego dnia już zacząć pracować.

Rzeczywistość przerosła mnie i nic nie było takie, jak to sobie wyobrażałem. Toteż po paru tygodniach podziękowano mi za pracę i tyle. Zostałem na ulicy prawie dosłownie. Ale to inna już historia

Był Manchester ale dla mnie bardziej te góry obok. Dzięki nim przeczekałem jakoś ten czas, około miesiąca, gdy znalazłem się w Kencie. Tak na jakiś czas tylko. Zrobiło się kilkanaście lat.

Interesowałem się historią Rzymu, nie wiem od kiedy ale zdaje się od momentu, gdy książki Aleksandra Krawczuka, profesora z Krakowa i jego książki o Cesarzach Rzymskich, trafiły do moich rąk. Wydał ich sporo ale ja mam kilka tylko. W końcu żaden ze mnie historyk, nawet nie humanista, tak zwany.

Dlaczego akurat Rzym, Cesarstwo Rzymskie i czasy po, do Średniowiecza? Pewno dlatego, że to był okres kształtowania się cywilizacji, tej, w której dzisiaj żyjemy i Cesarstwo Rzymskie, to Chrześcijaństwo, to Imperium, w którym się narodziło, w którym było prześladowane ale by potem zostało uznane za jedyną religię.

A z pierwszymi Chrześcijanami łączy mnie przedziwna wręcz więź. Nie byłem jeszcze w Rzymie ale co chciałbym "dotknąć" tam, to katakumby, miejsce spotkań i modlitwy pierwszych Chrześcijan.

Gdy znalazłem się w Anglii, nic tak bardzo mnie nie ekscytowało, jak "dotknąć" Rzymian. Być w miejscach, w których ich obecność do dzisiaj widać. Będąc na północy, w tym Manchesterze, byłem tak blisko Muru Hadriana, który mnie fascynował od zawsze ale minęło kilka lat, gdy tam się znalazłem obok tego muru, patrząc na góry Szkocji, by odczuć dreszcz przeszywający ciało ich tajemniczością, jak i całą Szkocją. Tak samo pewno, jak Rzymianie, którzy ludy ówczesnej Szkocji oddzielili od siebie tym murem. Potem, gdy już w tej Szkocji się znalazłem, byłem już tylko pod niezmiernym urokiem jej piękna.

Tutaj w Kencie, to miejsce pierwszego w ogóle lądowania wojsk rzymskich pod dowództwem Cezara, pierwsza próba inwazji na Brytanię, miejsce, które często odwiedzałem, mieszkając w Dover, bo to rzut kamieniem stamtąd. A są widoczne tam właśnie ślady obozu wojsk Rzymian. W samym Dover są pozostałości rzymskiej latarni morskiej na wzgórzu Twierdzy Dover, zbudowanej przez Anglo-Saxonów ale rozbudowanej, a jakże, przez Normanów, po ich podboju tej wyspy.

Nic tak jednak mnie nie zainteresowało, jak to, o czym się dowiedziałem niedługo po moim przybyciu do Kentu.

Okazało się, że jest niedaleko mnie miejsce, odkopane ruiny rzymskiej willi, a w niej najstarsze świadectwo obecności Chrześcijan na tej wyspie. Świadectwo kaplicy domowej, świadectwo pierwszego kościoła w ogóle w naszym rozumieniu, jako miejsca modlitwy i adoracji i to nie tylko pierwszego na tej wyspie ale jednego z pierwszych w ogóle.

To zdjęcie u góry, to odkopane malowidło z tej wilii, modlący się Chrześcijanie, kapłani, biskupi. To robi wrażenie, gdy się jest blisko tego fresku. Nie, nie w tej wilii ale w British Museum. W tym muzeum jest także inne malowidło z tej willi, to poniżej, a jest to również pierwsze w ogóle malowidło przedstawiające w symbolice Jezusa Chrystusa. To są pierwsze wieki naszej ery. Datuje się te malowidła na IV wiek albo i nawet wcześniej. Dawno, bardzo dawno. Świadectwo początków budowy kościołów, jako osobnych budynków. Modlono się zbierając się w różnych miejscach, w domach pewno też ale właśnie w tym czasie zaczęto przeznaczać jedno z domowych pomieszczeń na kaplicę, by po niedługim czasie, zacząć budować kościoły, jako takie.

I czy to w rzymskich katakumbach, czy w prywatnych domach, takich, jak w tym w Brytanii, Chrześcijaństwo rozkwitło, by stworzyć potęgę Wiary i siły materialnej również, w postaci kościołów, katedr, bazylik, czy klasztorów.

Miałem taki pomysł zatytułować ten tekst:

Pierwsi Chrześcijanie - powrót?

jest ten, równie dający do myślenia

Mieć swój własny dom w pełni Wiary i pokoju, o czym mówił swym uczniom Jezus Chrystus wysyłając ich w misję, by głosili Ewangelię ale tylko tym, którzy ich przyjmą. I to przesłanie stworzyło tę niesłychanie mocną więź Chrześcijan, którzy byli razem, pomimo prześladowań, a potem zawsze, pomimo wojen i burz dziejowych w swoich kościołach.

I jakże marnie wyglądają teraz w obecnej sytuacji dyskusje, czy msza święta ma być w rycie tradycyjnym czy w nowym, czy który biskup jest jaki, gdy teraz mszy świętej nie ma w ogóle, gdy kościoły są po prostu zamknięte. Obecnie na okres przejściowy.

Pamiętajmy, że tutaj, obok mnie, w tej rzymskiej willi, już pierwsi Chrześcijanie modlili się i odprawiali nabożeństwa w swoich domach.

-

-

---

tagi: kosciol 

	cbrengland
	5 kwietnia 2020 13:45

32     2297    10 zaloguj sie by polubić