Poczta działa, do lekarza można też pójść, sklepy sa otwarte (z żywnością, wystarczy, inne rzeczy można kupić online), słońce świeci, zbliża się wiosna, plany w toku i coraz bardziej “nabierają rumieńców”, mój samochód zaczyna “sobie robić ze mnie jaja”, już po konferencji Tusk-Michnik ale świat dalej żyje i … fajnie jest.

Włączają się światła awaryjne w moim aucie, ot, tak. To Citroen C5, czyli auto francuskie. Słyszałem, że ponoć wszystkie tak mają, czyli problem z elektroniką samochodu. “Winny”  temu jest  francuski koncern Sagem, który zaopatruje w elektronikę samochody francuskie. A on taki sobie jest. Znam go, gdyż pierwszy router do sieci Internet, kupiłem z tej firmy właśnie, jeszcze w Polsce. Moje Renault Megane ale nie hatchback, tylko z bagażnikiem z tyłu, czyli sedan, też tak czasem pokazywał, że  jest autem francuskim

Widziałem przez te wszystkie lata, gdy ten samochód miałem, bodaj tylko jeden taki model tutaj w Anglii i jeden w Tychach, ku memu ogromnemu jednak zdziwieniu, że właśnie, tam. A jeździł tym samochodem pan taksówkarz. Gdy rozmawialiśmy, znaleźliśmy szybko wspólny język. On, tak jak ja, wybrał właśnie taki model, czyli, samochód klasyczny, czyli taki, który ma silnik z przodu, kabinę pasażerską, a z tyłu, bagażnik.

Byłem od zawsze admiratorem samochodów marki Mercedes. Chociaż nie lubiłem i do dzisiaj nie lubię, aut niemieckich, “pasja” moich rodaków, zarówno tutaj w Anglii, jak i w Polsce i też pozostałych mieszkańców byłych demoludów. Jak już samochód, to musi to być co najmniej Golf, Passat, albo Audi, czy BMW. Syndrom niewolnika chyba. Musi być to, co ma wladca. Proszę mi nie mówić, że to walory techniczne tych samochodów przeważają. Zrobili Niemcy propagandę właściwą od początku, więc się te ich samochody sprzedawały i sprzedają. Proszę popatrzeć na modele Audi. Brzydszych chyba nie ma samochodów. A Golf? No, golf, to taki sport jest.

Ale własnie Mercedes, był tym jedynym samochodem niemieckim dla mnie, nawet nie BMW. Gdy u tego Niemca w jego firmie w Polsce pracowałem, samochody zmieniały się tak  średnio, co kilka miesięcy  Były Mazdy, Nissany, Volkswageny, Ople, itd, jako samochody służbowe. Jeździłem też BMW serii 700, czyli tym najbardziej, och i ach. Ocena tego samochodu pozostała dla mnie taka sama, czyli, nie, dziękuję. Siedziałem, zarówno jako kierowca, jak i pasażer w tym samochodzie w podróży z Katowic, do Hanoweru. Pojechaliśmy na targi CEBIT.

Nie wiem, czy to dalej się odbywa. Ale to takie największe targi w Europie, a może i w świecie, oprogramowania komputerowego i wszystkiego, co z komputerami się wiąże, ale tak, biznesowo. I takiej podróży samochodem jeszcze nie miałem. Auto wielkie, jak statek pasażerski, a ja skulony w tym kokpicie. A jak inaczej nazwać, to miejsce kierowcy i pasażera z przodu, jak nie właśnie tak? Gdzie nogi wchodziły prawie pod brodę, tyle bowiem “było miejsca” pomiędzy drzwiami, a wielką środkową nadbudówką w kabinie, gdzie skrzynia biegów, prawie że, tam się kończyła. Ja rozumiem, że każdy facet chciałby być pilotem samolotów. Ja też tak chciałem. Ale wada wzroku dość szybko "sprowadziła" mnie na ziemię w wieku już kilku lat. Ale dlaczego ja miałbym codziennie się tak męczyć w tym kokpicie samochodu BMW? Mam tylko jedna odpowiedź. Jeden z drugim musi mieć co najmniej to, co posiada sąsiad. A nawet, coś lepszego.

Na autostradach tutaj w Anglii, nie widzę różnicy w tym, co stoi na ich poboczach z powodu awarii. Samochody tam stojące, to takie same, które, po niej jeżdżą. Nie ma jakiejkolwiek przewagi jednej marki, nad drugą, co wynikałoby z lepszej niezawodności jednych marek samochodów, od drugich właśnie. Jaguar'y, Range Rover'y, BMW, by wymienić te topowe marki, stoją tam, na równi z Renault, czy KIA.

Od kilkunastu już lat, w zasadzie produkuje się jeden model samochodu. Nie śledzę tego w szczegółach. Mogę stwierdzić tylko to, co widzę na ulicy. Są różne “opakowania” tego samego produktu. Dlatego samochody stały się tak "długotrwałe" jednak od prawie 20 lat. Zarówno te topowe, jak i te dla plebsu.

Jako ten plebs, korzystam z tego, co mi system oferuje w tej dziedzinie. I nie narzekam. A samochodów miałem już chyba z dziesięć. To moje Reanult Megane, pierwszy mój samochód na obczyźnie, przejechało całą Europę, aż po Atlantyk, po jednej stronie i prawie Ukrainę, po drugiej, gdyż zaliczyło Bieszczady. Podróży do Polski, nie mogę nawet zliczyć. W końcu jednak zardzewiało. Silnik natomiast, a były to jeszcze te pierwsze silniki, do pierwszej serii Renault Megane 1.6, 8-zaworów, pewno przejechał by jeszcze następne 200.000mil, tyle miał na liczniku, czyli jakieś, 320.000km.

Miałem raz mały z nim problem, gdyż gasł, czasem bywało i że na skrzyżowaniu, gdy przystawałem na światłach. Pojechaliśmy do Polski. W warsztacie, gdzie zajechałem, mechanik nie za bardzo coś wykrył. Zaniepokojony mówię, że wie pan ale ja muszę do tej Anglii wrócić. Jedź pan i się nie przejmuj, ten silnik na pewno da radę. Tak faktycznie było.

Mało tego. Kiedyś wymieniałem w nim świece zapłonowe. Starałem się zapamiętać, który kabel, gdzie był. I byłem pewien, że po wymianie świec, założyłem je właściwie. Silnik się zapalał ale jakoś dziwnie chodził. W końcu wezwałem assistance, czyli taki tutejszy niemiecki ADAC, który zawsze mam. Okropnie dużo tymi samochodami jeździłem i jeżdżę. Nie mam czasu na kombinowanie. A tak, telefon i mam mechanika za kilkanaście minut. Bywało, że dostałem samochód zastępczy na trzy dni, gdy mój samochód wymagał naprawy. Tzn. się wziął i zapalił, Rover 75 to był, produkcja jeszcze brytyjska. Potem wykupiła markę Honda i Honda Accord się zrobiła z tego auta. A to już było i jest dalej auto. Ale myślę, że to jest znane. I w Polsce też taki serwis pomocowy pewno jest. Chyba  że? :-) Przyjechał więc pod dom mechanik i … poprzepinał kable na świecach, gdzie bylo z nimi jednak "pomieszanie z poplątaniem" :-)

Ale Mercedes, to właśnie był jedyny niemiecki samochód, o którym marzyłem. To były te stare Mercedesy. Czyli, model z tymi pionowymi lampami z przodu i potem model 124, czyli tzw “Beczka”. I koniec. Dzisiaj Mercedes, to to samo, co reszta. Jak napisałem.

Mam we wspomnieniach jazdę Mercedesem klasy S, czyli tym topowym jego modelem w latach 80--tych i 90-tych. Ten “mój Niemiec” za moich u niego czasów, poza innymi modelami (zmieniającymi się, dla załogi), sam miał takiego właśnie Mercedesa S. Już wtedy miał ten samochód nawigację satelitarną. Nie zapomnę jazdy z szefem na lotnisko do Frankfurtu nad Menem z Hanoweru gdzie byliśmy, by lecieć do Polski. Wyjechaliśmy dwie godziny za późno, jak było planowane. To była “jazda bez trzymanki”. Wtedy wszędzie (dzisiaj też tak jest ale już w wielu miejscach, nie)  na autostradach w Niemczech nie było ograniczenia prędkości jazdy. Rzadko jechaliśmy wolniej, aniżeli 200km/godz. Zdążyliśmy na samolot. Nie czułem zupełnie prędkości jazdy. Gdy potem, już przy dojeździe do lotniska, zwolniliśmy do 120-100 km/godz, miałem wrażenie, że jedziemy jakieś 50 km/godz :-) Ale “dzisiaj takich cyganów (samochodów), już nie ma”.

Tak ogólnie o czym miał być ten tekst?

Aha, moja bateria do laptopa z Chin dotarła do mnie. Po prawie miesiącu ale jest. Statki więc pływają po morzach i oceanach jednak jeszcze. I handel ma się też dobrze. I poczta działa.

 

---

tagi: samo zycie 

	cbrengland
	5 lutego 2021 11:39

21     1279    1 zaloguj sie by polubić