Grzebię, to tu, to tam i chociaż jeszcze nie jestem subskrybentem tego wydawnictwa, “Radici Cristiane” - przymierzam się do tego, wiem o nim od bardzo dawna, tylko, kiedy to czytać :-) - i okazuje się, że można przeczytać niektóre, starsze ale interesujące artykuły. Jednym z nich, jest ten poniżej.

Ostatnio pisałem właśnie o tym. I po raz kolejny, ktoś inny i to osoba przez mnie uważana za autorytet, potwierdza to samo. Nieźle.

Nie mnie przymierzać się do papieża Franciszka, czy prof.Roberto de Mattei. Być w takim towarzystwie, to daje duże uspokojenie. A do tego jeszcze, mając świadomość, że własna intuicja i przemyślenia, wcale nie prowadzą na manowce. Tylko jest właśnie tak, jak mówią, Papież Franciszek i prof.Mattei, wybitna postać w badaniu historii Chrześcijaństwa i nie tylko. Nawet jeszcze nie znam dokładnie dorobku prof. Roberta de Mattei. I może nie poznam. Ale wystarczy mi to, co o nim już wiem.

Wspominałem kilka razy, że pierwszą jego książką, która do mnie dotarła, nie pamiętam, gdzie znalazłem jej tytuł i autora, to “Dyktatura Relatywizmu”. I to było już tak dawno, że nawet przed poznaniem przeze mnie ks.prof.Tadeusza Guza. Nie jestem w stanie, nie mam czasu ani sił, przerabiać więcej autorów. Ale oni wystarczają mi aż nadto. Św.Jan Paweł II, Papież Benedykt XVI, kard.Robert Sarah, ks.prof.Tadeusz Guz, prof.Grzegorz Kucharczyk, prof.Roberto de Mattei, Gabriel Maciejewski Coryllus, Grzegorz Braun, to mój panteon postaci prowadzących mnie w tym, jakże pogubionym świecie współczesnym. To są latarnie, które oświetlają mi drogę. Potem już w tę drogę można się zabrać.

A przy okazji znalazłem u prof Roberto de Mattei, podobne określenie, jakie ja używam, czyli, Imperium Języka Angielskiego. Profesor myśli tak samo, jak ja ale używa pojęcia Anglo-Ameryka i zawęża Imperium właśnie tylko do północnej półkuli. W każdym razie, po raz kolejny “jadę na tym samym wózku”, na którym jedzie profesor. Naprawdę fajnie :-)

-

Trzecia wojna światowa

Radici Cristiane nr 108 - październik 2015, Roberto de Mattei

https://www.radicicristiane.it/2015/10/editoriali/la-terza-guerra-mondiale/

Tłumaczenie na język polski Google Translate: https://translate.google.com

(podkreślenia moje)

„Weszliśmy już w trzecią wojnę światową, tylko że toczy się ona w kawałkach” - powiedział papież Franciszek. Wojna, której pierwszym, choć nie jedynym wyrazem jest Islam, jest już w Europie i chce podbić nasz kontynent za pomocą terroryzmu lub imigracji i finansów. Ale jego prawdziwym celem jest Rzym, serce chrześcijaństwa, ponieważ stamtąd nadeszła siła moralna, która go pokonała i tylko tam dzisiaj Zachód może znaleźć drogę do zwycięstwa.

Papież Franciszek, wracając z podróży do Korei 8 sierpnia ubiegłego roku, powiedział, że „weszliśmy już w III wojnę światową, tyle że walczy się w niej kawałkami, rozdziałami”.

Wojna światowa to wojna rozciągnięta na cały świat, przed którą żaden naród nie może uciec. Ale jest to wojna podzielona, ​​rozdrobniona, ponieważ jej aktorami są nie tylko państwa, mocarstwa, jak w czasach zimnej wojny. Wojna światowa w tamtym czasie oznaczała zagrożenie wojną nuklearną między Stanami Zjednoczonymi a Rosją: wojną między dwoma gigantami, która nieuchronnie pociągnie za sobą mniejsze narody, grawitując do jednej lub drugiej strefy wpływów. Żadne z dzisiejszych supermocarstw nie ma takiej potęgi jak kiedyś.

Imperium Radzieckie rozpadło się, ale imperium amerykańskie również przeżywa fazę kryzysu. Upadek imperium amerykańskiego rozpoczął się symbolicznie w 2001 roku, kiedy upadek Twin Towers pokazał jego słabość, ale kryzys wybuchł po wojnach w Afganistanie i Iraku. Te wojny były błędnymi wojnami, przede wszystkim dlatego, że były to wojny, które nie zostały wygrane, a wojny, które nie zostały wygrane, dla mocarstwa o imperialnych pretensjach, muszą być uważane za wojny przegrane.

Ale Europa również przegrała wojnę: w Libii w 2011 roku. Kaddafi został zestrzelony, Libia pogrążyła się w chaosie, a ISIS dotarło do swojej placówki w Sirte. Ogromny krater wulkaniczny rozciąga się dziś między wybrzeżami Libii, przedmieściami Aleppo w Syrii i Bagdadem w Iraku: krater wulkaniczny, którego erupcje nie są spowodowane ślepymi siłami natury, ale strasznymi błędami Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskej.

To światowa wojna domowa, ponieważ jest to wojna ideologiczna i religijna, która toczy się na całym świecie i której rozmiary dopiero teraz zaczynamy odczuwać. Pierwszym, choć nie jedynym wyrazem tej wojny jest, Islam. Nie wolno nam myśleć o Islamie jako o wrogu, który zagraża Europie tylko z zewnątrz. Islam otacza Europę, ale jest już w Europie. Jest w Europie dzięki terroryzmowi, który jeszcze nie eksplodował w całej swojej sile, ale także dzięki masom imigrantów, którzy napadają na nią zgodnie z jasno z góry ustalonym planem. Nielegalni imigranci nie uciekają przed wojną, ale przynoszą ją do Europy.

Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku było jasne, że Islam w swoim marszu na podbój kontynentu europejskiego podąża dwoma strategicznymi kierunkami. „Twarda” linia, hard-dżihad radykalnego Islamu, ma na celu osiągnięcie światowej hegemonii za pomocą narzędzi wojny i terroryzmu: jej najbardziej zaawansowanym wyrazem był przez wiele lat ruch Bin Ladena, Al. -Qa'ida.

„Miękka” linia, miękki dżihad, tak zwanego „umiarkowanego Islamu”, wyraża się przede wszystkim poprzez narzędzia imigracji i demografii. Bractwo Muzułmańskie oraz we Włoszech Związek Wspólnot i Organizacji Islamskich (UCOII), reprezentują tę strategię ekspansji, która działa poprzez kontrolę meczetów, szkół koranicznych i centrów finansów islamskich.

Ten atak na Zachód za pomocą dwóch uzupełniających się strategii uległ nagłemu przyspieszeniu w ciągu ostatniego roku.

Twarda linia twardego dżihadu dokonała jakościowego skoku w przejściu z Al-Kaidy do Izydy (lub, jak mówią Arabowie, Daesch). W ciągu jednego roku byliśmy świadkami narodzin i rozwoju Państwa Islamskiego, które w deklarowanym celu odrodziło ten powszechny kalifat, który, jak wyjaśnił główny specjalista od islamu, Bat Ye'Or, nie jest marzeniem fundamentalistów, ale to cel każdego prawdziwego muzułmanina.

Ale zjawisko przyspieszenia charakteryzuje również linię miękkiego dżihadu. Imigracja przekształciła się w masową i pozornie niepowstrzymaną inwazję na Europę.

Ogółem tylko w lipcu na terytorium Europy przybyło 107 500 nielegalnych imigrantów, czyli ponad trzykrotnie więcej niż w lipcu 2014 r. Liczba wniosków o azyl osiągnie 800 000 w ciągu jednego roku, w samych Niemczech. Niemoc europejskich rządów narodowych nie ujawnia niezdolności, ale współudział w planie islamizacji Europy

Isis, Państwo Islamskie, powiedział ojciec Douglas Al Bazi na spotkaniu w Rimini w sierpniu 2015 r., nie jest degeneracją, jest autentycznym, prawdziwym Islamem, tak jak autentyczny Islam jest także Islamem politycznym, który przejmuje władzę za pomocą narzędzi demokratycznych. To dwie strony tej samej przerażającej monety, dwie uzupełniające się strategie tej samej machiny wojennej.

Eurabia to nazwa projektu, który ma na celu podzielenie Europy na dwie części. Europa łacińska i katolicka, w tym Hiszpania, Francja i Włochy, znalazłyby się pod wpływem Islamu. Chaos gospodarczy i społeczny mógłby ogarnąć te narody, a terroryzmowi w scenariuszu niestabilności towarzyszyć będzie bunt mas islamskich. Nowa żelazna kurtyna oddzieliłaby protestancką Europę Północy, znajdującą się pod wpływami Niemiec i Anglo-Ameryki, od południowej, arabizowanej i zislamizowanej. W tej perspektywie można odczytać coraz częstsze odniesienia do podboju Rzymu.

„Libia jest bramą do Rzymu”. to tytuł nowej kampanii terroru ISIS w Libii, która opublikowała na Twitterze serię zdjęć przedstawiających wieczne miasto w płomieniach zwieńczonych mapą Libii, na której wyróżnia się czarna flaga Kalifatu. W wiadomości zamieszczonej na swoim koncie na Twitterze wojownik Izydy, Abu Gandal el Barkawi, apeluje do dżihadystów o „udanie się do Rzymu, czyli Romii, przez Libię, bramę do Rzymu”. W tekście Barkawi dodaje: „Broń Osmanów została wystrzelona i okrążyła Rzym po podboju Libii na południu Włoch” (Ansa.it, 25 sierpnia 2015).

To nie są odosobnione stwierdzenia. Jest to ten sam cel, który od ponad dziesięciu lat głosi Imam Yusuf al Qaradawi, główny przedstawiciel Bractwa Muzułmańskiego, który po poprowadzeniu egipskiej „arabskiej wiosny”, został skazany na śmierć zaocznie przez sąd kairski, 16 Czerwica 2015.

Qaradawi jest przewodniczącym Europejskiej Rady ds. Fatwy i Badań z siedzibą w Dublinie, teologicznym punkcie odniesienia dla organizacji islamskich związanych z Bractwem Muzułmańskim. Jego idee rozpowszechniane przez kanał satelitarny „Al Jazeera” wpływają na dużą część współczesnego islamu. Dla Bractwa Muzułmańskiego, podobnie jak dla Izydy, ostatecznym celem nie jest Paryż czy Nowy Jork, ale miasto Rzym, centrum jedynej religii, którą Islam od samego początku chce unicestwić.

Celem jest Rzym, ponieważ tocząca się wojna, zanim stała się ekonomiczna, polityczna, demograficzna, jest jak zawsze religijna. To z Rzymu nadeszła siła moralna, która w 1571 r. pod  Lepanto i w 1683 r. pod Wiedniem, pokonała Islam. Prawdziwym wrogiem nie są Stany Zjednoczone czy państwo Izrael, które nie istniało, gdy Islam pojawił się u bram Wiednia w 1683 r., ale Kościół katolicki i cywilizacja chrześcijańska, której religia Mahometa jest diaboliczną parodią.

Papież Franciszek nie jest świętym Piusem V, ale Rzym nadal jest sercem świata, centrum chrześcijaństwa, którego siła tkwi w Jezusie Chrystusie, który jest Tym, który założył i nadal prowadzi swój Kościół. Musimy zrozumieć, co Rzym oznacza dla Islamu. Przede wszystkim musimy zrozumieć, co musi dla nas oznaczać Rzym. W tej planetarnej wojnie, tylko w religijnej i moralnej sile Rzymu, Zachód może znaleźć drogę do zwycięstwa.

 

---

tagi: nowy wspanialy swiat 

	cbrengland
	11 stycznia 2021 20:58

26     2201    0 zaloguj sie by polubić